Heel veel mensen zijn vandaag bezig met hoe anderen naar hen kijken. De perceptie is de realiteit en de perceptie zorgt ervoor dat het gedrag van mensen bepaald en gestuurd wordt. Men stelt een ideaalbeeld voorop en men wil zijn zoals dat beeld. Maar dat beeld is niet de realiteit en het resultaat is dat men in een vicieuze cirkel terechtkomt, waar men de rest van het leven mee worstelt. Wie wil je zijn?
Wie wil je zijn?
Wat is er belangrijk? Het beeld waarvan de wereld zegt: dat is het ideaalbeeld, zo moet je zijn? Of willen wij zijn wie God zegt dat we kunnen zijn?
Wij mogen geen beeld geven aan de wereld dat geen realiteit is. Dat is nooit Gods bedoeling geweest.
God is niet geïnteresseerd in de buitenkant maar God kijkt naar het hart. Zit je hart goed, zoekt je hart de Heer?
Op het moment dat Samuël een nieuwe koning moest kiezen kwam hij in Bethlehem bij Isaï.
Lees 1 Samuël 16: 6-7.
De Heer kijkt veel dieper, Hij kijkt naar het hart. Hij wil zien: wat is de realiteit van binnen? De Heer is niet geïnteresseerd in de buitenkant. Hij weet dat wanneer het hart juist zit de realiteit zal getoond worden aan de buitenkant. En de realiteit is het resultaat van wat er binnenin zit.
De Heer wil namelijk niet dat wij een ideaalbeeld geven aan de wereld. Maar Hij wenst dat we met hart en ziel van Hem houden. Heb de Heere lief met heel uw hart, geheel uw verstand, met al uw kracht. Wij moeten de Heer liefhebben met alles wat in ons is.
De Heer verlangt het onmogelijke niet van ons. Hij verlangt dat wij Zijn kinderen zijn.
God wil dat ideaalbeeld niet waar mensen naar kijken, maar Hij wil dat wij een kind van Hem zijn.
Maar wat betekent dat?
Ik wil even naar de parabel van de verloren zoon gaan om dit uit te leggen.
Lees Lukas 15: 11-32.
We zien hier het verhaal van de vader en zijn twee zonen.
De jongste zoon wil op een bepaald moment het deel van de goederen dat hem toekomt en de vader verdeelt zijn vermogen onder zijn beide zonen.
Beide zonen reageren op een andere manier in dit verhaal.
De jongste zoon maakt wat hij gekregen heeft te gelde en reist weg.
Wat toont dat? De jongste zoon wil weg van zijn vader, hij wil niet meer bij zijn vader zijn.
De vader omschrijft dat als: hij is dood en verloren. Dit is de positie van de jongste zoon in de ogen van de vader omdat hij niet bij de vader wou zijn. De oudste zoon was nog altijd bij de vader.
De jongste zoon gaat dus weg bij de vader. Hij leeft erop los en plots is zijn geld op. En op dat moment komt een zware hongersnood en begint hij gebrek te lijden.
Hij begint te beseffen: ik wilde weg van mijn vader en mijn eigen ding doen, ik wilde doen wat de wereld doet en uiteindelijk zorg ik voor de varkens en mag ik zelfs niet eten van wat de varkens te eten krijgen. Hoe laag kun je vallen!
De zoon komt tot inzicht en zegt: ik zal naar mijn vader gaan. En ik zal tegen hem zeggen: ‘vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u. Ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Maak mij als één van uw dagloners.’(v 18-19).
Hij beseft dat hij in de problemen gekomen is door weg te zijn van zijn vader.
Het is niet omdat de zoon denkt: ik ben uw kind niet meer, dat de vader het ook zo bekijkt. De zoon beseft dat hij in de fout gegaan is maar de vader zegt niet: je moet maar de gevolgen dragen ( v 20-21). Neen, de vader snelt hem tegemoet, valt hem om de hals en kust hem.
En de zoon toont dat hij tot inkeer gekomen is.
Het hart van de jongste zoon zat fout, zijn hart is niet gericht op de vader, maar hij komt tot inkeer en wil terugkeren naar de vader.
De vader is zo blij dat zijn kind terug is dat hij hem het beste gewaad geeft, een ring aan zijn vinger en sandalen aan zijn voeten. Hij laat het gemeste kalf slachten en organiseert een feest.
De vader zegt: er is feest in het huis want de jongste zoon was dood en is weer levend geworden, en hij was verloren maar is gevonden. Het feit dat de zoon tot inkeer komt en terug bij de vader wil zijn zorgt ervoor dat hij levend is en gevonden.
Gods wens voor ons is dat we Zijn kind zijn. Niet een kind dat veraf is, een kind dat in zonde leeft en zijn eigen ding doet, maar een kind dat dicht bij de Vader is, dat in het huis van Zijn Vader is. Dat is Gods verlangen.
De oudste zoon was al die tijd bij de vader gebleven.
Hij had ook zijn deel gekregen maar hij was al die tijd bij de vader gebleven.
Hij was op de akker aan het werken en hij komt naar huis, hoort de muziek, roept één van de knechten en vraagt: wat is er aan de hand? En de knecht zegt: je broer is terug en je vader heeft het gemeste kalf geslacht omdat hij hem weer gezond teruggekregen heeft.
En wat is de reactie van de oudste zoon? Hij wordt boos en wil niet naar binnen. De vader gaat naar buiten en spoort hem aan. En de zoon zegt: vader, ik dien u al zoveel jaren, ik heb nog nooit uw gebod overtreden en u hebt mij nog nooit een bokje gegeven om met mijn vrienden vrolijk te zijn. Al zijn frustratie komt naar boven. Hij zegt verder: en dan komt die broer van mij, hij heeft een losbandig leven geleid en je slacht voor hem het gemeste kalf.
Wat zegt de vader tegen de oudste zoon? Maar jij was bij mij, je broer niet, hij was weg en al het mijne is van jou.
De oudste zoon was zo familiair geworden met het feit dat hij bij de vader was dat hij bezig was met wat hij moest doen in plaats van ermee bezig te zijn dat hij bij de vader was.
Dan denk ik aan de kerk. Mensen komen tot bekering, ze ontvangen de Heilige Geest en op een bepaald moment gaat het niet meer over de Heer, over wat Jezus in hun leven aan het doen is, maar over wat zij doen.
Lees in Galaten 3: 1-3 wat Paulus hierover zegt.
Gods verlangen is dat we bij Hem zijn.
De oudste zoon was bij de vader. Hij was zo familiair geworden met het feit dat hij er altijd was dat hij zei: kijk, ik doe alles correct en je geeft mij niets.
We moeten oppassen als christen dat we niet familiair worden met het feit dat wij bij de Vader zijn.
De vader zegt: kind, jij bent altijd bij mij en al het mijne is van jou. Waarover klaag jij nu?
Voor de vader is het niet belangrijk wat de zoon doet maar het is belangrijk dat hij bij de vader is.
Gods verlangen is dat wij bij Hem zijn. En gaan wij alles perfect doen? Jammer genoeg niet, maar dank de Vader dat het niet hoeft
De vader zegt: kind, jij bent altijd bij mij en al het mijne is van jou.
De vader kijkt naar zijn kinderen en wil dat zijn kinderen bij hem zijn. Hij is zo blij dat de jongste zoon terug is. En ja, de jongste zoon heeft dingen verkeerd gedaan, maar de vader spreekt daar niet over. De vader zegt gewoon: ik ben blij dat je er bent, en weet je wat? Ik ga een feest bouwen. Maar de oudste zoon wordt boos. De vader wijst de oudste zoon terecht, hij zegt: vergeet niet, jij bent altijd bij mij en al het mijne is van jou.
Het is zo belangrijk dat wij beseffen dat het Gods verlangen is dat wij Zijn kinderen zijn.
God verwacht niet van ons dat wij een ideaalbeeld bereiken, zoals de wereld doet. Neen, de Heer verwacht van ons dat wij bij Hem zijn. Gods verlangen is dat we bij Hem zijn.
Hij heeft ons de macht gegeven om kinderen van Hem te worden ( Johannes 1: 12-13).
Vergeet dat ideaalbeeld op sociale media. God wil gewoon dat wij Zijn kinderen worden en wij worden dat door in Zijn Naam te geloven.
Niet iedereen kan topvoetballer of topwielrenner worden, maar iedereen kan een kind van God worden. Het enige dat wij daarvoor moeten doen is Jezus Christus aannemen en in Zijn Naam geloven.
De liefde van de Vader die Hij ons gegeven heeft is zo groot dat wij kinderen van God genoemd worden ( 1Johannes 3: 1 a). Niet wat wij doen maar de liefde van de Vader zorgt ervoor dat wij kinderen van God genoemd worden.
God wil dat wij Zijn kinderen zijn. God wil dat we die positie opnemen. Het vereist enkel dat wij Jezus Christus aannemen als onze Verlosser en in Zijn Naam geloven.
Lees Efeze 1: 3-6.
In v 5 staat ‘Hij heeft ons voorbestemd om als Zijn kinderen aangenomen te worden, door Jezus Christus, in Zichzelf, overeenkomstig het welbehagen van Zijn wil’.
Het was altijd Gods doel om door het offer en de opstanding van Christus Zijn liefde te tonen en ons voor te bestemmen om als Zijn kinderen aangenomen te worden door Jezus Christus.
Gods verlangen is dat we bij Hem zijn, dat we het verlangen hebben om bij Hem te zijn.
Wij ontvangen Zijn Geest om te wandelen in de Geest.
Romeinen 8: 14-17.
Als wij christen worden dan belijden wij dat wij weg waren van de Vader en vragen wij de Vader om vergeving omdat wij niet bij Hem wilden zijn. Wij vragen vergeving omdat wij dingen gedaan hebben die fout waren omdat wij weg waren van de Vader. En in Jezus Christus ontvangen wij vergeving, en meer nog, wij ontvangen Zijn Geest opdat wij zouden wandelen in de Geest.
Op het moment dat wij Jezus Christus ontvangen en Zijn Geest in ons komt wonen, kunnen wij en mogen wij door de Geest wandelen.
En als wij ons door de Geest laten leiden, zijn wij kinderen van God.
God heeft ons de Geest gegeven opdat wij zouden vrij zijn, vrij van gebondenheden, van zonde, van ziekte.
Het is niet de bedoeling dat wij opnieuw angst hebben maar wij hebben de Geest tot aanneming van kinderen ontvangen, door Wie wij roepen: Abba, Vader!
De Geest die in ons is, de Geest van de Heer, zorgt ervoor dat wij kinderen van Hem zijn en de Geest Zelf getuigt met onze geest dat wij kinderen van God zijn.
De Vader wil dat wij Zijn kinderen zijn, dat wij de Geest ontvangen en wandelen naar de Geest, geleid worden door de Geest en ons leven in Zijn handen leggen.
Hij is een goede Vader, een Vader Die van ons houdt en Die, als wij het verlangen hebben om Hem te volgen, ons zegent, ons helpt en ons ondersteunt.
Laten wij niet nastreven om zoals de wereld te zijn. Dank God dat Hij almachtig is en dat wij Zijn kinderen mogen zijn.
Gods verlangen is dat wij bij de Vader zijn.
De Vader kijkt naar het hart.
De vader kijkt naar het hart van de jongste zoon en hij ziet dat zijn hart veranderd is.
Het was eerst een hart dat weg wilde van de vader, maar hij kwam terug om opnieuw bij de vader te zijn.
Hij eiste niet dat hij mocht terugkomen als zijn zoon, hij wilde werken zoals de dienaren van zijn vader. Hij was tot inkeer gekomen, d.i. bekering namelijk weten dat je fout was, dat je weg was van de Vader.
Het is belangrijk dat onze focus juist is, dat we niet bezig zijn met de wereld een perfect beeld te geven of dat we niet bezig zijn te kijken naar het beeld dat de wereld geeft en ook zo willen zijn.
Wat is ons doel? Wat is belangrijk? Is het belangrijk dat we bij de Vader zijn en kinderen van Hem zijn? Is het belangrijk dat de Vader naar ons kijkt en denkt: goed gedaan? Of is het wat de wereld denkt?
Wij moeten de juiste keuzes maken. Wij zullen niet perfect zijn, wij zullen dingen fout doen, maar het gaat over het verlangen.
Waarom zegt God over David dat hij een man is naar Zijn hart? Deed David alles perfect? Zeker niet. En toch zegt God dat hij een man naar Zijn hart is. Waarom? Hij wilde bij de Vader zijn. Op het moment dat hij beseft dat hij in de fout gaat wil hij God behagen en erkent hij zijn verantwoordelijkheid.
Voor de Vader was het belangrijkste dat David bij Hem wilde zijn. En daarom noemt Hij hem een man naar Zijn hart.
Gods liefde zorgt ervoor dat wij Zijn kinderen kunnen zijn.
Er wordt teveel nadruk gelegd op wat wij doen. God doet het. Door het verlangen te hebben om Hem te dienen, te behagen, te gehoorzamen, ontvangen wij zoveel meer, door geloof, door genade, onverdiend. Gods verlangen is dat we bij Hem zijn.
Je kinderen moeten niet iets doen om jouw kinderen te zijn. Het feit dat ze je kinderen zijn zorgt ervoor dat ze die positie hebben, niet wat ze voor jou doen. Doordat ze je kinderen zijn, ontvangen ze de liefde van hun vader en noemen ze je vader.
Hetzelfde geldt voor ons ten opzichte van onze Vader in de hemel.
Hij heeft ons eerst liefgehad en dat zorgt ervoor dat wij Zijn kinderen zijn.
Maar wij moeten die liefde aanvaarden, Jezus Christus aannemen, geloven dat Hij voor ons gestorven is. Die grote liefde zorgt ervoor dat wij kinderen van God genoemd worden. En dit is niet omdat wij alles perfect doen, maar het feit dat de Heer Zijn liefde geeft en dat wij die liefde beantwoorden met liefde voor de Heer. Wij moeten geloven en de Heer liefhebben.
Wat is onze bijdrage?
Romeinen 8: 28-29.
Wij mogen gelijkvormig worden aan het beeld van Zijn Zoon Jezus Christus Die de Eerstgeborene is onder vele broeders.
Wat is onze bijdrage? Geloven, de liefde van de Heer beantwoorden met liefde, met een hart dat bij de Heer wil zijn en ons laten leiden door Zijn Geest.
Het is zo eenvoudig en toch is het voor mensen soms te gemakkelijk want ze willen er zelf iets voor doen.
Je kunt je plaats bij de Vader niet verdienen door wat jij doet. Het is de liefde van de Vader die ervoor zorgt dat je een kind van Hem bent, en jij moet die liefde beantwoorden.
Het is niet wat wij doen dat ons kinderen van God maakt, maar de liefde die de Vader ons geeft in Jezus Christus.
God verlangt niet van ons dat wij iemand worden waardoor wij weggaan van de Vader.
Zijn verlangen is dat wij voor eeuwig en altijd bij Hem zijn, dat wij Zijn kinderen zijn, dat Hij ons kan liefhebben en wij Zijn liefde beantwoorden met liefde, geloof en gehoorzaamheid. Gods verlangen is dat we bij Hem zijn.
Dus de vraag is: wie wil jij zijn?